Huisvennenroute op de Kampina

Om de Huisvennenroute (een kleine zeven kilometer) te lopen, volg je de witte pijlen. Wat de route zo mooi maakt, is dat je door veel afwisselende gebieden loopt. De wandeling begint met een momentje van bezinning bij het Verzetsmonument. Hier worden de omgekomen verzetsstrijders herdacht uit de groep van Klaas Dekker. Maar ook de parachutisten van de Airborne Division die op de Kampina een schuilplaats vonden en de Oisterwijkse broers Schut, die achter hun woning op de Kampina zijn vermoord door de Duitsers.

De wandeling zelf begint in een stuk bos, waar de grote bonte specht je al welkom heet met zijn kenmerkende roep. In dit stukje bos zie je veel hoge mierenhopen die de thuisbasis vormen van duizenden mieren. Het is de moeite waard om eens bij zo'n mierenhoop stil te staan en te kijken naar de bedrijvigheid van deze beestjes. Maar ook andere insecten lopen en vliegen door dit stuk bos. Ik zie meerdere mooie heidelibellen, groengekleurde bastaardzandloopkevers en een enkele vlinder. In de grassen langs het pad klinkt het geluid van tientallen sprinkhanen en krekels. Het valt nog niet mee om ze ook goed te bekijken, want ze zitten goed verstopt. 

Vanuit het bos kijk ik in de verte al op het Kogelvangersven uit. Dit is het grootste ven van deze route en dankt zijn naam aan de schietoefeningen van de gendarmerie in de achttiende eeuw. Jaren lang is deze plek in de zomer erg droog geweest, maar dat is dit jaar anders. Nog nooit heb ik het water in de zomer zo hoog zien staan. De libellen en juffers zijn er zichtbaar blij mee, want die vliegen er dit jaar volop. Ook de kikkers doen het goed. Van alle kanten klinkt hun gekwaak en zie ik ze op en om het water. Op een omgevallen boomstam ligt een kleine levendbarende hagedis te zonnen. Genieten dus van al dit moois. De route gaat rechtsom een stuk om het ven heen. Bij de punt van het ven is een vlakte van stuifzand te zien. Op verschillende plekken heeft Natuurmonumenten bomen weggehaald om stuifzand en heide meer kans te geven. 

Nu gaat de wandeling door het heidegebied heen, maar tot mijn schrik en verbazing staat de heide er niet goed bij dit jaar. Overal heb ik gelezen dat de heide zo mooi bloeit dit jaar, maar hier valt dat dus tegen. Aan een boswachter vraag ik om opheldering. Het blijkt dat hier zoveel water staat dat de heide deels niet goed tot bloei heeft kunnen komen. Op verschillende plekken is de heide helemaal bruin. Minder heide betekent ook minder insecten. Gelukkig zijn er dus wel genoeg juffers en libellen dit jaar, maar vlinders zie ik schrikbarend weinig. Nu komt dit niet alleen door de nattigheid, want het is helaas al jaren een trend in dit gebied. Het is het gevolg van het stikstofprobleem, waar veel mensen helaas nog steeds niet van beseffen hoe ernstig het is. Niet alleen is het gewoon genieten om naar vlinders te kijken, maar ze zijn, net als de bijen, ook heel erg belangrijk voor de bestuiving van bloemen en planten. Wel kom ik nog wat andere insecten in de heide tegen, waaronder enkele leuke sprinkhaansoorten. 

Naast de heidevelden en stukken bos, liggen ook hier meerdere vennen. Het zijn de huisvennen waarnaar de route vernoemd is. Rondom de vennen bloeien allerlei soorten planten, waaronder enkele zeldzame zoals het vleesetende plantje zonnedauw. Die vind ik dit keer niet, maar het is echt een heel mooi en bijzonder plantje. Vanaf een uitkijkheuvel langs de route heb ik een mooi uitzicht over het Groot Huisven. Het is vaak de verblijfplaats van vogels als ganzen en ook regelmatig lepelaars, maar nu is het stil. Toch is het een mooie plek om even stil te staan. En omdat het een warme dag is, is het ook wel lekker dat hier wat bomen staan die schaduw geven. 

Na nog een stuk door de heide gelopen te hebben, kom ik weer in het bos terecht. Lekker wat verkoeling en nu hoor ik ook weer wat vogels. Het bos bestaat voor een groot deel uit naaldbomen, maar ook stukken beukenbos. Het is de variatie van vennen, heide en bos die ik zo mooi vind aan deze wandeling. Het laatste deel gaat langs het bos met aan de linkerkant grasvelden, Enkele daarvan staan vol bloemen, maar zelfs hier is amper een vlinder te zien. Dat is toch wel de grootste teleurstelling van de dag. Ik kan alleen maar hopen dat we deze achteruitgang nog kunnen tegenhouden en omkeren.