Wandeling Huis ter Heide

Vanaf de parkeerplaats loop ik het zandpad op en volg ik de groene pijlen.  Aan de rechterkant een aangeplant naaldbos en aan de linkerkant weilanden met wat kleine bomengroepjes. Daar zie ik meteen mijn eerste nieuwe vogelsoort en wel een hele leuke: een vrouwelijke grauwe klauwier! Het is op een flinke afstand, maar ik geniet van de capriolen die ze uithaalt om in de lucht insecten te vangen. Insecten zijn er hier sowieso genoeg. Langs het zandpad groeien aan beide kanten veel planten en bloemen in de berm en daar wemelt het van de insecten. Veel vlinders waaronder diverse zandoogjes en heel veel rupsen van de Sint Jacobsvlinder die zich te goed aan de planten alvorens ze zich gaan verpoppen. Ook de weilanden worden steeds meer omgetoverd tot bloemrijke graslanden. 

Wanneer ik verder het pad af loop, kom ik in een stuk bos terecht en hoor ik de eerste kikkergeluiden. Achter de bomen ligt een klein ven, het Plakkeven. Het is niet makkelijk te zien door de dichte begroeiing, al loopt er wel een smal pad naar een uitkijkpunt. Als ik de route vervolg, kom ik over een wildrooster. In het gebied lopen veel Schotse hooglanders, een langharige rundersoort die helpen met het begrazen van het gebied. Over het algemeen zijn dit hele rustige en vredelievende runderen, maar op deze dag kom ik twee keer een stier tegen die laat merken niet blij te zijn met mijn aanwezigheid. Met name de eerste komt briesend en grommend op me af lopen. Langzaam loop ik achteruit tot ik weer achter het wildrooster sta. De stier loopt hierna het bos in, waarna ik alsnog mijn weg kan vervolgen. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de jonge kalveren in de kuddes, al hebben de moeders er helemaal geen last van dat ik hier loop. Op borden staan regels aangegeven voor het omgaan met de runderen. Onder andere het afstand houden en niet doorkruisen van een kudde. Dat wordt echter lastig als de runderen op het pad lopen of aan twee kanten van het pad staan. Het is af en toe een hele klus om me aan deze regels te houden, maar ik kom er ongeschonden doorheen.

Ondertussen ben ik aangekomen bij het uitkijkpunt over het Leikeven. Hier is de begroeiing echter zo hoog, dat ik er bijna niet overheen kan kijken. Vanaf de oever van het ven heb ik wel een goed uitzicht. Op het water zijn tal van vogels te zien, waaronder een koppeltje futen met hun gestreepte jongen die af en toe nog op de rug willen zitten. Boven het water vliegen tal van juffers en libellen en die zijn ook bij het zandpad te zien. Daarnaast weer verschillende soorten vlinders en andere insecten. Erg leuk zijn de pluimvoetbijen die hun holletjes in het zand maken en daar steeds in en uit vliegen. Het is voor het eerst dit jaar dat ik zoveel vliegend spul zie en dat geeft nog een beetje hoop, want ik heb tot nog toe maar weinig vlinders gezien. 

Wanneer ik het pad verder afloop, kom ik bij het vlonderpad. Het was voor mij een van de redenen om deze wandeling te kiezen, maar het pad is afgesloten. Door de vele regen het afgelopen jaar, zijn de planken verrot en is het pad niet meer veilig. Dat is echt heel erg jammer, want zo'n vlonderpad is de uitgelezen plek om kikkers en libellen te fotograferen. Gelukkig is er vanaf de oever ook nog wel genoeg te zien, maar het is toch een kleine teleurstelling. Een ander nadeel van de vele regen is dat het pad een stuk onder water staat. Er liggen wat grote takken om overheen te lopen en met wat kunst- en vliegwerk bereik ik met droge voeten de overkant. Door dezelfde regen is het gebied wel mooi groen en groeien er allerlei soorten bloemen en planten, waar ook weer insecten, vogels en andere dieren op af komen. Zo zie ik ook heel veel kleine padjes de weg oversteken. Het zijn jonge rugstreeppadden, die ik voor het eerst zie. Ze zijn herkenbaar aan de gele streep over de rug en erg leuk om te zien. 

Langs de weg staat een mooie uitkijktoren, waarbij je vrij zicht hebt op het water en de graslanden eromheen. Naast de toren staan een paar bomen en daar zie ik een spotvogel. Voor het eerst heb ik de kans om deze ook nog eens goed op de foto te zetten! Het is een onopvallend, maar mooi vogeltje dat vooral bijzonder is vanwege de vele geluiden die het maakt. Hij is maar drie maanden per jaar in Nederland, dus altijd een gelukje om er een te zien. Verder vliegen er nog veel meer vogels rond in dit gedeelte, waaronder diverse watervogels. Ook zie ik een kneu in een boom en staat er in de verte een groep ooievaars. Op het pad valt mijn oog ineens op een vogel die ik echt nog nooit heb gezien. Zwart/wit met een felrode snavel en hele lange staartveren. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik kan best dichtbij komen en uit mijn vogelapp blijkt het om een dominicanerwida te gaan. Heel even dacht ik dat ik een nieuwe soort in Nederland had ontdekt, maar het blijkt een ontsnapte volièrevogel te zijn. Desondanks wel heel bijzonder om zo'n exotische vogel tijdens een natuurwandeling tegen te komen.

Verderop wordt het toch weer natter en nu is er geen mogelijkheid om droge voeten te houden. Zoals wel vaker dit jaar, besluit ik niet terug te keren, maar gewoon door te lopen. Het is een warme dag en die schoenen en sokken drogen vanzelf wel weer een keer. In dit gedeelte zitten ook weer meer kikkers, die al die nattigheid natuurlijk helemaal geen probleem vinden. Ondertussen blijft het landschap afwisselend. Het ene moment loop ik door het grasland, dan weer door bosachtig gebied en af en toe ligt er een ven. Het zorgt voor een leuke wandeling die geen enkel moment saai wordt. Ook omdat ik verschillende keren groepjes Schotse Hooglanders tegenkom. Op een paar plekken heb ik ook uitzicht op de vuilnisbelt van Tilburg. Een vreemd contrast, maar niet storend, omdat het in de verte is en er ook heel veel meeuwen op af komen die een soort brug vormen tussen de natuur en bewoonde wereld.   

Waar ik al de hele wandeling getrakteerd wordt op leuke waarnemingen, staat mij er aan het einde nog een te wachten. In een rijtje bomen vliegt een koppel grauwe klauwieren heen en weer om voedsel te vangen. Waarschijnlijk hebben ze hier een nestje met jongen, waar ze eten voor moeten verzamelen. Met name het mannetje is een opvallende verschijning, maar ook het vrouwtje is een erg mooie vogel. In de lucht halen ze allerlei stunts uit om al vliegend hun prooien te vangen en later rustig op te eten of weg te brengen naar het vermoedelijke nest. Wat een ontzettende mazzel dat ik deze vogels hier nu zie. De klauwier is hier maar een paar maanden per jaar en staat op de Rode Lijst als bedreigd. Het is dus zeker geen vogel die je zomaar even tegenkomt. Het vormt de kers op de taart van deze heerlijke wandeling.