Op pad in de Oostvaardersplassen

De groene route begint, net als veel andere routes, bij het buitencentrum in Lelystad. Het is een korte route van vier kilometer, maar die maak ik zelf (uiteraard) wel weer langer. Het is een stralende, warme dag. Eigenlijk te warm zelfs om lekker te wandelen, maar daar laat ik me niet door weerhouden. Zodra ik het pad op loop, zie ik een ringslang over de weg kruipen. Deze is op weg naar het water aan de andere kant van het pad. Hij gaat echter zo snel, dat ik hem al direct uit het oog verlies. Maar wat een leuk begin van deze wandeldag :).

In het water zijn de vissen aan het paaien en in de bomen en struiken eromheen zingen en fluiten de vogels volop. Ik loop over een vlonder met aan de ene kant bos en aan de andere kant riet en water. Dat betekent dat links van me hele andere vogels te horen zijn dan rechts. Het valt nog niet mee om de verschillende soorten te onderscheiden, nu ze allemaal door elkaar heen te horen zijn. De bosrand herbergt onder andere vinken en de tjiftjaf terwijl in het riet de kleine karekieten klinken. In het water staat een grote zilverreiger, op zoek naar een visje of andere snack. En ook in de bloemen en planten leeft van alles, waaronder hommels en vlinders.

Het vlonderpad eindigt bij vogelkijkhut de Blauwborst. Vanuit de hut is helaas niets te zien, dus loop ik vrij snel door. Dit stukje van de route is nog vrij bebost. In een van de struiken landt steeds een koppeltje zwartkoppen. Ze hebben hier duidelijk hun nest verstopt. Afwisselend komen ze met lekkers voor de kleintjes aangevlogen. Daarna vliegen ze weer weg op zoek naar meer, waarbij papa zwartkop regelmatig even een kort liedje zingt. Ondertussen komt er hoog in de lucht een zeearend overvliegen. Daar had ik al op gehoopt toen ik hier naar toe ging. De vorige jaren heb ik ze namelijk niet gezien. Hopelijk komen ze later nog beter in beeld. 

De Driehoek

Nu gaat het pad echt de route van de Driehoek op. Ik steek het water over via een houten brug en kom dan in een vrij kaal landschap terecht. Hier is het vooral heel veel riet, grasvlaktes en wat groepjes bomen en struiken. Van alle kanten hoor ik vogels, maar ze zitten allemaal goed verstopt. De insecten die hier leven, laten zich beter zien. Altijd leuk om ook weer nieuwe soorten te ontdekken, want er zijn zo ontzettend veel insecten dat ik pas een heel klein deel ervan ken. De route komt uit bij een nieuwe observatiehut, genaamd de Zeearend. Deze kijkt uit op een grote watervlakte. Ook hier is nu niet veel te zien, behalve wat ganzen in de verte. Als ik terug loop, zie ik wel mijn tweede zeearend overvliegen, opnieuw erg hoog. Wat lager vliegt een bruine kiekendief, een soort die ik eigenlijk nog mooier vindt. Extra leuk is het, dat deze achtervolgt wordt door een raaf, ook al zo'n mooie vogel die ik niet zo vaak zie.

De route blijft hetzelfde en ik vind het eerlijk gezegd wel enigszins saai. Gelukkig lukt het me nu wel om een paar vogels in zicht te krijgen. Zo zie ik een bosrietzanger, al zit deze zo ver weg, dat ik hem niet mooi kan fotograferen. Maar ik ben al blij dat ik hem gezien heb, want het is voor mij een nieuwe soort. Even verderop zie ik een putter boven in de boom zitten. Uiteindelijk kom ik weer bij de brug uit. In het water zitten wat kuifeenden en een meerkoet met enkele jongen. 

De Schollevaar

Hier besluit ik niet direct de route te vervolgen, maar ga ik linksaf richting de vogelhut de Schollevaar. Dit is stiekem nog een flink stuk lopen. Aan de zijkanten van het pad alleen riet en een enkele boom, dus weinig beschutting in deze warmte. Maar hier laten de rietvogels zich wel beter zien. Ik kan meerdere kleine karekieten en rietzangers op de foto zetten en daar ben ik blij mee. Het is wel ongelooflijk hoe goed deze vogeltjes zich kunnen verstoppen. Er zitten er tientallen en hun geluid verraadt regelmatig dat ze vlakbij zitten. Toch krijg ik ze vaak niet gevonden. Dat geldt bijvoorbeeld voor de schuwe cetti's zanger, een vogel met een heel hard geluid voor zo'n klein vogeltje. Maar ook een meester in verstoppen, want je ziet hem zelden. Vanuit een boom vliegt er ook ineens een koekoek op. Die had ik dus ook niet gezien en nu is het te laat, want hij gaat er snel vandoor. Op en langs dit pad zitten ook weer erg veel vlinders en libellen. De vlinders blijven vaak even rustig zitten, maar voor de libellen moet ik meer moeite doen. Uiteindelijk gaat er eentje even op een stengel zitten en heb ik de tijd om hem op de gevoelige plaat te zetten. 

Bij de hut heb ik meer geluk. Ten eerste wordt ik direct begroet door een stel boerenzwaluwen. Die zijn totaal niet bang voor mensen, want ze blijven gewoon zitten, soms op maar een halve meter afstand. Dat geeft mij in ieder geval de kans om ze goed te fotograferen. Wat zijn het toch een mooie vogeltjes. In het water zwemmen enkele eenden en grote groepen ganzen. Af en toe vliegen die ineens verschrikt op. In de verte vliegen drie zeearenden af en aan en gaan daarbij af en toe ook achter een gans aan. Ze hebben geen succes met de jacht, maar het levert wel mooie momenten op. Na een tijd te hebben genoten van het schouwspel, ga ik weer terug. Ik kom weer op de oorspronkelijke groene route uit, die nu vrij snel uitkomt op het eindpunt.

De Grauwe Gans

Omdat ik er nog niet helemaal genoeg van heb, rijd ik nu met de auto, om nog een kleine wandeling te maken naar nog een observatiehut. Deze heet de Grauwe Gans. Het pad hiernaartoe is wel flink begroeid. Bijzonder is dat er uit de bomen een soort pluis/spinsel is gevallen wat de grond en planten eronder een witte laag geeft. Het is net of alles onder de spinnenwebben zit en het geeft een spookachtig effect. Ook in deze hut zitten de boerenzwaluwen. Op het water zie ik een schitterende groep lepelaars. Op de oever zie ik in het gras iets bruins. Ik kan maar niet bedenken welke vogel dit zou kunnen zijn, tot het dier zich omdraait en het water inloopt. Het is een muskusrat die gras heeft verzameld en nu (waarschijnlijk) naar zijn burcht toegaat. De muskusrat lijkt een beetje op een bever, alleen zijn staart is niet plat en hij is kleiner. Het is een invasieve soort die bestreden wordt. Hij zou schadelijk zijn voor dijken en oevers en omdat hij veel gewassen eet, is hij ook schadelijk voor rietvogels. Toch vind ik het wel leuk om deze soort een keer te zien. 

Nu zit de dag er wel echt op. Ik loop de route terug naar de parkeerplaats en fotografeer onderweg nog een mooie juffer. Als kers op de taart hoor ik vlak voor ik bij de auto ben een nachtegaal zingen. Ik krijg hem niet in het oog in de dichtbegroeide bomen, maar wat een mooie afsluiter van een mooie dag.