Wandeling Landgoed Haanwijk

Een van de redenen waarom ik graag wandel bij Haanwijk, is om een bezoek te brengen aan Fred, de bosuil. In de tuin van het oude landhuis staan enkele oude knotlindes en in een van deze bomen, woont Fred. Het is geen schuwe bosuil, want hij laat zich meestal mooi zien. Ze noemen hem of haar niet voor niets de meest gefotografeerde uil van Nederland. Ook vandaag zit hij er weer mooi bij en geniet ik opnieuw van deze mooie vogel. Hoewel ik hem al vaak heb gezien, blijft de ontmoeting met een uil bijzonder.

Vanaf het landhuis loop ik verder richting het buitenlokaal. Daar vinden activiteiten van het Brabants Landschap plaats. Vaak ga ik hier het bos in, maar vandaag loop ik rechtdoor. Hier gaat het pad richting het Bossche Broek Zuid. Tussen de grasvelden loopt een smalle weg, waar altijd veel fietsers en wandelaars zijn. Het is echt zo'n heerlijke winterdag met mooi licht en een beetje zon. In een van de grasvelden staat een reiger voor het riet op wacht om een visje of andere prooi te vangen. Ik hoor een winterkoninkje en zie een bonte specht wegvliegen. 

Bij de eerste splitsing ga ik linksaf richting Oud-Herlaer. Vroeger stond hier een kasteel, maar nu is er alleen nog een oude boerderij over. Het pad is hier enorm modderig en het is glibberen om verder te komen. Vlak bij me hoor ik ineens het geluid van goudhaantjes. Al jaren probeer ik deze minivogeltjes goed op de foto te krijgen, maar het wel maar niet lukken. Meestal zitten ze verstopt achter een tak en als ik ze een keer goed zie, dan zijn ze al weg voordat ik ze op de foto kan zetten. Ook nu geen geluk, maar het is wel ontzettend leuk om deze vogeltjes druk bezig te zien. Alleen al de waarneming van een goudhaantje is de moeite waard.

Nadat ik me een weg heb gebaand door de modder, kom ik weer in het bos terecht. Hier zijn nog enkele paddenstoelen te zien en ook het mos doet het goed. Dan volgt een nieuw obstakel, een omgevallen boom over het pad. Wandelen in de natuur is wat dat betreft nooit saai. Wanneer ik verder loop over de bosweg, zie ik vanuit een ooghoek iets over me heen vliegen. De vogel landt in een boom, maar ik kan nog niet goed zien wat het is. Toch hij weer wegvliegt en in een andere boom landt. Het is een schitterende havik die even mooi voor me poseert. Wat een heerlijke dag! 

Wanneer de havik weer verder is gevlogen, loop ik langzaamaan terug naar de auto. Nog even dag zeggen tegen Fred en de laatste meters lopen. Dan volgt de afsluiting van deze wandeling met vijf reeën in het gras. Ze kijken me nieuwsgierig aan, maar gaan dan gewoon door met eten. Mijn eerste wandeling van het jaar is er een om in te lijsten. Als de rest van het jaar ook zo verloopt, ben ik een gelukkig mens.