Vogels zoeken in het Kanaalpark

Het was een redelijke mooie dag en vol goede moed ging ik op pad, samen met een (fotografie)vriendin. Toen we net aankwamen, werden we meteen getrakteerd op een luchtgevecht tussen een kraai en een buizerd. De buizerd deed zijn uiterste best om de aanvallen af te weren, door zich om zijn as te wentelen. Een indrukwekkend schouwspel. Het Kanaalpark bestaat uit veel water en riet, een mooi biotoop voor veel verschillende soorten vogels. Ook de bever voelt zich hier prima thuis, getuige de omver geknaagde boomstammen en glijbanen. En tot onze verrassing zagen we ook een groep konijnen. Die zie je tegenwoordig niet meer zo vaak in het wild, en zeker niet in een grotere groep. Helaas is deze diersoort tegenwoordig bedreigd en staat het op de rode lijst van bedreigde soorten. Een ontmoeting is daarom extra speciaal.

Minder speciaal, maar wel indrukwekkend is de kudde Rode Geuzen. Deze rundersoort begraast het natuurgebied en loopt vrij los. De kudde is sinds kort weer uitgebreid met een paar schattige kalfjes die vrolijk ronddartelen. De moeders en andere koeien staan er rustig bij te grazen, terwijl papa ligt te herkauwen. Wanneer je rustig langs ze loopt, is er niets aan de hand, maar sommigen vinden het toch wel erg spannend. 

In het water zien we diverse watervogels, waaronder de dodaars, de kleinste futensoort in ons land. Het is mijn eerste nieuwe soort van deze dag, dus mijn wandeling is nu al geslaagd. Een stuk verderop zien we een lepelaar en wat blijft dat toch een bijzondere vogel. Met zijn lepelvormige snavel woelt hij door het water op zoek naar waterdiertjes. Ook de knobbelzwanen zijn volop aanwezig, net als de reigers (blauwe en grote zilver) en de kuifeenden. 

Maar mijn doel was dus een mooie foto van een blauwborst, maar die zag ik helemaal niet deze dag. In het riet hoorde ik wel een geluid dat ik nog niet kende. Het bleek de kleine karekiet te zijn! Lang bleef ik turen, maar het vogeltje zat zo laag in het riet, dat het zich niet liet zien. Datzelfde gold voor een andere nieuwe soort voor mij, de braamsluiper. Meer dan een glimp ving ik niet op, maar toch zijn nieuwe ontmoetingen altijd een hoogtepunt van een wandeling en nu waren het er drie op een dag. Jammer genoeg kreeg ik ze niet goed in zicht en kon ik dus ook geen foto's maken. Op het moment dat we besloten om terug te gaan, kregen we nog wel bezoek van een schitterende roodborsttapuitman. Hij ging er eens even goed voor zitten en we konden hem uitgebreid op beeld vastleggen.

Omdat de andere vogels niet gelukt waren, ging ik twee dagen later nog een keer op pad. De blauwborst had ik uit mijn hoofd gezet, vandaag wilde ik de kleine karekiet zien. Opnieuw slaagde mijn missie niet, maar ook deze dag ontmoette ik enkele nieuwe soorten die ik niet had verwacht. In de verte hoorde ik een koekoek en ik besloot op 'jacht' te gaan. Toen ik hem net gespot had, vloog hij echter helemaal de andere kant op. Regelmatig hoor ik koekoeken roepen, wat ik overigens een mateloos irritant geluid vind, maar nog nooit had ik er een gezien.

Nu zag ik mijn kans weer voorbij gaan, maar het lot besliste anders. Toen ik nog even rondliep, vloog de koekoek naar een boom en ging daar bovenin zitten. Het was erg ver weg, dus heel goed zag ik hem niet, maar het was wel een echte koekoek! Een andere vogelaar had een mooie vogeltelescoop bij zich en daar mocht ik hem zelfs van heel dichtbij door bewonderen. Wat een mooi moment! En het werd nog beter, want even later landde er op een andere boom een kneu. Ook dit was voor mij een nieuwe diersoort! 

Tot slot werden we nog getrakteerd op een schitterend concert van de nachtegaal. Deze liet zich niet zien, maar bij deze vogel is het geluid ook vele malen mooier dan het uiterlijk van de vogel. Ook de tjiftjafjes deden mee aan het concert en het was gewoon optimaal genieten. In een plas zag ik ook nog een stel kluten en als kers op de taart zat er op de terugweg ineens een blauwborst in het riet. Wel enigszins verscholen, maar goed genoeg om een foto van te maken. Het was dus weer volop genieten en wederom drong het besef tot me door hoe ontzettend mooi de natuur is.