Eeuwwandeling over de Kampina / Blogs

Op een zonnige lentedag met een heerlijke temperatuur loop ik de 'Eeuwwandeling over de Kampina', een route van ongeveer 4,5 kilometer. Wel enigszins verwarrend, want op de borden bij de parkeerplaats, staat deze aangegeven als 'Kerkepad route'. Ik moet in ieder geval de bruine pijltjes volgen, dan komt het vast goed.

De route begint in het bos, waar de bomen al vol in het blad zitten en vele vogels te horen zijn. Ik geniet van de zang van de zwartkoppen en het bekende geluid van de tjiftjaf. Af en toe fladdert er een vlinder rond. Het bos gaat ondertussen langzaamaan over in een heide en graslandschap. Veel hoge grassen waaronder het pijpenstrootje, die de heide overwoekeren. Daarom zet Natuurmonumenten hier runderen en schapen in om de grassen te eten en de heide weer meer kans te geven. Ik zie deze grote grazers niet vandaag, maar af en toe kom ik wel wat sporen tegen. Boven de grassen en tussen de bomen die hier staan, vliegen een hoop libellen rond. Eentje gaat even zitten en geeft me de kans om te fotograferen. Het blijkt een smaragdlibel te zijn. Op de grond schiet een hagedis weg en in de bomen zie ik ook diverse bonte vliegenvangers en boompiepers. Die laatsten gaan af en toe op de top van een boom op de uitkijk zitten. Dan vliegen ze ineens omhoog en komen ergens anders in een fladderende val weer terecht.

De weg gaat uiteindelijk weer het bos in, maar voordat het zover is, hoor ik van rechts een hoop kikkergekwaak. Ik wijk even van de route af om naar het Ansumsven te lopen. Hier zitten inderdaad tientallen, zo niet honderden, kikkers in het water. Boven hen vliegen de libellen heen en weer. In het water zwemmen ook wat ganzen en een koppeltje dodaars rond. Ondanks de herrie van de kikkers, geeft het ven een mooi verstild beeld.

Terug naar de route en dan echt weer het bos in. Na een stuk bos, steek ik het fietspad over en kom langs Huize Kampina. Bijna een kwart eeuw lang was dit de boswachterswoning. Nu is het particulier bezit, maar de grond eromheen is nog steeds eigendom van Natuurmonumenten. Een heerlijke plek om te wonen, met al die natuur om je heen. Niet alleen zwartkoppen zingen het hoogste lied hier, ook een zanglijster maakt deel uit van het koor. Het is echt een heerlijke lentedag en extra leuk is het dat er al best wel veel bloemen in bloei staan, die natuurlijk ook weer insecten aantrekken.

Het pad komt in het bos uit bij de Beerze, een schitterende kronkelende beek. Deze beek volg ik een heel stuk en ook hier is allerlei leven te ontdekken. Het ruikt er ook heerlijk, maar ik kom er niet direct achter welke plant die lekkere geur veroorzaakt. Het maakt ook niet uit, ik geniet er sowieso van. Over het water liggen her en der wat omgevallen bomen en in de beek zijn ook enkele vistrappen aangelegd. Voor andere routes kan je op een gegeven moment de Beerze oversteken, maar mijn route blijft links parallel aan de Beerze lopen.

Het laatste stuk gaat weer het bos in, en dan opeens steekt er een reebok het pad over. Heel voorzichtig loop ik het pad af in de hoop dat deze bok niet te ver weg het bos in is gegaan. En ik heb geluk. Op een paar meter afstand staat hij me rustig aan te kijken. Tussendoor eet hij wat en kijkt een keer om. Wat blijft zo'n ontmoeting toch bijzonder! Het was al een fantastische wandeling, maar nu ga ik helemaal met een goed gevoel naar huis.