Wandelen over Landgoed Nemerlaer

Vanaf de parkeerplaats, loop je via de oprijlaan naar Kasteel Nemerlaer toe. Langs de oprijlaan staan statige bomen, waarin veel vogels te horen en zien zijn. Hoewel het pas eind maart is, zijn de vogels al volop bezig met hun territorium afbakenen en een partner vinden. Het kasteel kan bezocht worden, maar dat doe ik niet. Voor het kasteel sla ik dan ook linksaf om te beginnen met de blauwe route. Deze route heet 'Het buiten van de baron'. De laatste kasteelheer was Donatus Alberic van den Bogaerde van Terbrugge, die het cadeau kreeg van zijn vader. Donatus stierf kinderloos en nam in zijn testament op dat het kasteel tot 1963 onbewoond moest blijven. Een jaar nadat deze termijn verstreken was, werden het kasteel en landgoed eigendom van Brabants Landschap. In de oude paardenstallen en boerderij hebben zij hun kantoor.  

De route steekt de Nemer over, een klein riviertje dat uitmondt in de Essche Stroom, en gaat dan een bosachtig stuk in. Hierna gaat het weer linksaf en dan loop ik langs de Essche Stroom. Aan de rand bloeien de sleedoorns, waar de insecten al volop van snoepen. De lente is al volop in gang hier en veel bomen worden al groen. Op een T-splitsing staat helaas geen blauw paaltje, maar ik weet dat ik via een brug de Essche Stroom moet oversteken. Hier gaat de route officieel rechtsaf, maar omdat ik de twee routes aan elkaar koppel, ga ik linksaf en volg ik nu de gele route. Deze loopt een stukje langs het spoor, om dan bij de overweg over te steken. 

De route gaat nu over de Posthoornseweg met aan de ene kant bos en de andere kant weilanden. In de sloot kwaken de kikkers en boven het gras is een havik op zoek naar een lekkere prooi. Ook hier zijn de vogels goed hoorbaar. Met name de tjiftjaf is overal zijn eigen naam aan het roepen. Vanaf de Posthoornseweg gaat de route rechtsaf het bos in. Hierna komt er een stukje heide. Wat me tijdens de hele route opvalt, is dat er al zoveel vlinders te zien zijn. Citroenvlinders, dagpauwogen, maar ook het oranjetipje vliegen al voorbij. Vergeleken met vorig jaar, zijn het er echt veel meer en hopelijk belooft dat een goed vlinderjaar. 

Onderweg kom ik ook langs het Beeldven. Dit is zo genoemd omdat de eerder genoemde Donatus op een eilandje in het ven zijn laatste rustplaats wilde hebben, samen met zijn geliefde huishoudster Koosje. Dit ging uiteindelijk niet door, maar er stonden wel twee naaktbeelden. Deze werden op een gegeven moment ontdekt door seminaristen die de beelden naar de bodem van het ven lieten zinken. Hier is nu allemaal niets meer van te zien. Het ven ligt er vredig bij.  

 De route komt weer in de buurt van de spoorlijn. Hier is sinds kort een onderdoorgang gemaakt, waardoor het zuiden en noorden van het landgoed weer met elkaar verbonden zijn. Over een vlonderpad loop ik linksaf een stukje langs de spoorlijn. In het water zijn tientallen bruine kikkers bezig met voortplanten. Zelfs als ik langs loop, stoppen ze amper met hun belangrijke taak. Zo veel kikkers heb ik nog nooit tegelijk bij en op elkaar gezien.

Aan het einde van het vlonderpad, ga ik onder het spoor door en kom op het Jonkheerpad uit. Ook dit is weer vernoemd naar de baron. Er zou een spoorlijn aangelegd worden over zijn landgoed. Dat stond hij alleen maar toe als hij zijn eigen opstapplaats kreeg. Als hij op wilde stappen, zwaaide de butler met een rode vlag om de trein te laten stoppen. Officieel bestaat dit opstaprecht nog steeds voor de eigenaars van het landgoed. 

Op het Jonkheerpad kom ik weer op de blauwe route uit, die nu weer richting het kasteel gaat. Ook hier is het even goed opletten, want ook hier mis ik het blauwe paaltje dat zegt welke kant ik op moet. Ik steek de Essche Stroom weer over en loop langs de Nemer. De Nemer is zo'n vijftien jaar geleden weer verbonden met de gracht van het kasteel en vormt ook een vispassage voor de Essche Stroom, waar de vissen door de stuwen moeilijk omhoog kunnen. Ook hier weer een hoop kwakende kikkers en zingende vogels. Uiteindelijk kom ik weer uit bij het kasteel en de oprijlaan en is er een einde gekomen aan een heerlijke wandeling.